Georgios Anthrakefs / Ανθρακεύς ΓεώργιοςThe Right to Exploit Offshore Hydrocarbon in the Southeastern Mediterranean in the Light of Public International Law
– in englischer Sprache –
Studien zum Völker- und Europarecht, volume 183
Hamburg 2023, 350 pages
ISBN 978-3-339-13358-8 (print)
ISBN 978-3-339-13359-5 (eBook)
Zum Inhalt deutschenglishΕλληνικά
Τίτλος της διδακτορικής διατριβής: «Το δικαίωμα αξιοποίησης υπεράκτιων υδρογονανθράκων στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο υπό το πρίσμα του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου».
Η πρωτοτυπία της παρούσας διατριβής και η συμβολή της στην εξέλιξη της νομικής επιστήμης συνοψίζονται ως εξής: Η βιβλιογραφία για το μείζον θέμα της αξιοποίησης υπεράκτιων υδρογονανθράκων στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο πάντοτε αναγνώριζε την αποκλειστική δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης (εφεξής „ΔΔΧ“).
ως μοναδικό δικαιοδοτικό όργανο για την επίλυση της μακροχρόνιας και ατέρμονης θαλάσσιας διαφοράς μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας αλλά και της Τουρκίας με την Κυπριακή Δημοκρατία. Η παρούσα διατριβή καταδεικνύει για πρώτη φoρά ότι αυτές οι θαλάσσιες διαφορές δεν εξετάστηκαν υπό το πρίσμα του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εφεξής „ΕΕ“). και ότι δεν συνάδει με την διακυρηχθείσα αυτόνομη δικαιοταξία της ΕΕ όπως αυτή αποκρυσταλώθηκε από την νομολογία του Δικαστηρίου της ΕΕ του Λουξεμβούργου (εφεξής „ΔΕΕ“). Σε άμεση αλληλουχία με τα ανωτέρω η βιβλιογραφία αγνόησε ότι η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας από την 23 Ιουνίου 1998 αποτελεί επισήμως πρωτογενές και υπερισχύον δίκαιο της ΕΕ (βλ. Επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, L 179/5) και ως εκ τούτου δεσμευτικό κοινοτικό κεκτημένο για τις χώρες μέλη της ΕΕ αλλά και δεσμευτική υποχρέωση των υποψηφίων χωρών για την προσχώρηση τους στην ΕΕ. Επιπρόσθετα, η Τουρκία την 12 Σεπτεμβρίου 1963 υπέγραψε τη Συμφωνία Διασύνδεσης (εφεξής «η Συμφωνία») με την πρώην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα για εμπορικούς και οικονομικούς σκοπούς. Η παρούσα διατριβή προτείνει για πρώτη φορά προκειμένου να επιλυθεί η μακροχρόνια και ατέρμονη θαλάσσια διαφορά της Τουρκίας ως υποψήφιας χώρας για προσχώρηση στην ΕΕ τόσο με την Ελλάδα όσο και με την Κυπριακή Δημοκρατία ως χώρες μέλη τη ςΕΕ, να επιλύσουν δικαστικά τις θαλάσσιες διαφορές τους ενώπιον του ΔΕΕ υπό το νομικό πλαίσιο της Συμφωνίας.
Η παρούσα διατριβή σε άμεση αλληλουχία με το παραπάνω έθεσε το θεμελιώδες ερώτημα εάν η μη επικύρωση και η μη εφαρμογή της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας από την Τουρκία εμπίπτει στο υποχρεωτικό πεδίο εφαρμογής της Συμφωνίας? Tο Συμβούλιο βάσει του άρθρου 25 παρ. 2 της Συμφωνίας προτείνεται να θέσει προς επίλυση ενώπιον του ΔΕΕ το θεμελιώδες ερώτημα αυτό. Το άρθρο 34 του Καταστατικού του ΔΔΧ δεν επιτρέπει στην ΕΕ ως υπερεθνική νομική οντότητα να συμμετέχει καθ' οιονδήποτε τρόπο σε δικαστική διαφορά μεταξύ των κρατών μελών της και μίας τρίτης χώρας όπως η Τουρκία. Ομοίως, η παρούσα διατριβή προτείνει για πρώτη φορά η εκκρεμής θαλάσσια οριοθέτηση μεταξύ της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ελλάδος ως κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης - μετά από προηγούμενη υποχρεωτική διαβούλευση και συμφωνία με την Επιτροπή της ΕΕ– να επιλυθεί αποκλειστικά ενώπιον του ΔΕΕ βάσει του υπερισχύοντος ενωσιακού δικαίου. Αυτή η δικαστική διαδικασία προκρίνεται αφενός λόγω της υψηλής δικαστικής εγκυρότητας του ΔΕΕ έναντι τρίτων χωρών της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και ιδιαίτερα έναντι της Τουρκίας ως υποψήφια προς ένταξη στην ΕΕ, εάν οι χώρες αυτές αμφισβητήσουν μια ενδεχόμενη πολιτική θαλάσσια οριοθέτηση μεταξύ Ελλάδος και της Κυπριακής Δημοκρατίας και αφετέρου λόγω της υποχρέωσης συμβατότητας όλων των κρατών στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο με τις διατάξεις της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας (βλ. άρθρα 279 και 280) ως εθιμικό και γραπτό διεθνές δίκαιο και ταυτόχρονα από την 23 Ιουνίου 1998 ως πρωτογενές και υπερισχύον δίκαιο της ΕΕ. Η βιβλιογραφία δεν έχει ακόμη ασχοληθεί με αυτήν την τελευταία περίπτωση θαλάσσιας οριοθέτησης μεταξύ Ελλάδος και Κυπριακής Δημοκρατίας ως κράτη μέλη της ΕΕ και της υποχρεωτικής συμβατότητας τους με το κοινοτικό κεκτημένο και την αποκλειστική δικαιοδοσία του ΔΕΕ. Ως εκ τούτου, η παρούσα διατριβή έχει καλύψει πλήρως αυτό το βιβλιογραφικό κενό.
Εν είδη κατακλείδας, η παρούσα διατριβή επιβεβαιώνει πλήρως την διακηρυχθείσα πρωτοτυπία της και τη συμβολή της στην εξέλιξη της νομικής επιστήμης.
Schlagworte
Europäisches RechtGaspipelinesLNG TerminalsMeereszonenOffshore-EnergieOffshore-KohlenwasserstoffSüdöstliches MittelmeerVölkerrechtIhr Werk im Verlag Dr. Kovač
Möchten Sie Ihre wissenschaftliche Arbeit publizieren? Erfahren Sie mehr über unsere günstigen Konditionen und unseren Service für Autorinnen und Autoren.